In haar werk zoekt Samira naar de stilte tussen adem en gedachte — naar dat kleine, vaak onopgemerkte moment waarin gevoel zich openbaart.
Geïnspireerd door de natuur, vergankelijkheid en de zachtheid van het alledaagse, bouwt ze met lagen van papier, kleur en woorden aan een poëtische ruimte van rust.
Haar kunstwerken zijn als fluisteringen: subtiel, gelaagd en vol licht.
Ze nodigen uit tot verstilling — tot het voelen van wat blijft, zelfs wanneer alles verandert.

“Ik schilder niet wat ik zie, maar wat ik stil wil laten klinken.” — Samira